Gedrogeerde jongleert met ham.

In De Morgen van zaterdag 5 augustus 2006 staat een interview met Luc Van Loon, oud-wielerjournalist. Hij doorbreekt de omerta, dixit De Morgen.

Eén passage is van een ongekend hilarisch gehalte, ware het niet dat het zo droevig is. Als goed waarnemer beschrijft Van Loon het volgende: "Ik ben eens bij Erik (De Vlaeminck, bekend om zijn amfetamineverleden) thuis geweest nadat hij wereldkampioen was geworden, ik vergeet dat nooit meer. Midden op de tafel lag een grote hesp. Hij pakte die op een bepaald moment op, gooide die omhoog, controleerde ze met de voet en begon daarmee te jongleren doorheen het huis. Wat moet je daarvan denken?"

Tja. Van Loon bedoelt dat de renner compleet stoned, euforisch en opgepept was van de amfetamines. En dat soort buitenproportionele acties is inderdaad wel typerend. Het spul verandert je persoonlijkheid.

Deze soort passages vind ik pareltjes: ik visualiseer de hele situatie direct spontaan. Het zijn alinea's die ik herlees om zeker te zijn dat er stond wat er stond. Een gedrogeerde renner die met een hesp jongleert... Dat kún je toch niet verzinnen?

En Floyd Landis en zijn dure topadvocaten ... ach, te triest om er veel woorden aan vuil te maken. Even heb ik overwogen om de titel Prul Primaat in het leven te roepen, maar ik wil vooralsnog ouderwets positief blijven. De titel van Prima Primaat gaat naar Luc Van Loon, die het beeld van een ham-jonglerende renner de wereld instuurde.